Nor gara gu? Zer gara gu?

Zorri 1: Ez dakizue zer!
Zorri 2: Zer?
Zorri 1: Entzun ditut Jozulin eta Gumer berbaz!
Zorri 2: Ez da gauza bakana, baina, dena dela, kontaidazu, ze goizean, dutxan, laban egin eta erori naizenez, duela ordu bat arte ezin izan naiz bururatu (*). Bainuontziko zurrunbiloak irentsi ez nauenean...
Zorri 3: Nik entzun bai, baina ulertu tautik ez.
Zorri 1: Ba, oraingoan kontu potoloak erabili dituzte.
Zorri 4: Holangorik! Zer dela eta?
Zorri 1: Jozulinen mezu bat, Opá abestia euskaratu zuenekoa. Jozulinek zioen, arduratuta, euskaratzeko abesti hori berori aukeratu izanak frogatzen duela benetan espainola dela kulturaz, edo espainola eta euskalduna sikieran.
Zorri 2: Eta?
Zorri 1: Badakizu nolakoa den Jozulin kontu horrekin, kolore txarra ere ikusi diot...
Zorri 3: A ze nahastea darabilten gizakiok identitatearen gorabeherekin. Joosaaaus!
Zorri 1: Gumersindok azaldu dio, ondo eta erraz (usoak hegan nola) gaur eta hemen euskalduna nor den; adibide argigarri batez azaldu ere: “Entzuten egon naiz Joseba Tapiaren azken diskoaren aurrerapena eta kanta batean honela abesten du: “Andoni eraman zutenez gero ez dut ikusi nahi Zarautz..../....Andoni eraman zutenez gero ez dut maite Atharratze...”. Bitxia da baina gaur eta hemen edozein euskaldunek  ondotxo daki, kantuan ezer aipatzen ez bada ere, nortzuek eraman zuten Andoni, nora eraman zuten eta zergatik. Hor duzu, dear Jozulin, zeure barne kezkaren erantzuna, badakizu euskaldun nor den. Lerro artean irakurtzen jarraitzen dugu euskaldunok”. Holaxe azaldu dio Gumersindok.
Zorri 2: Eskerrak gu zorriak garen eta ez dugun beti ibili behar “Nor gara gu eta zer gara gu...” bueltaka. 
Zorri 3: Nor gara guuuuu? Zer gara guuuuu? Zooorriak gara guuuuu!
Zorri 4: Zorri maiteminduak, ordea.
Zorri 3: Bua txabal, ze polita!
 


(*) bururatu: zorrien hizkeran –zorrieraz- etxeratu esan nahi du.