Euskara esnetan

Arratsalde on txiki!

Saiatzen naiz zu ondo elikatzen, ez pentsau, danetik jaten, garbi jaten, goxo tentagarrixeri tartian behin ezetz esaten... Eta nahi beste, ase ezineko beste emoten dotsut euskeria. Ama hizkuntza, amagandik datorrena, hasi zara hartzen biribiltxo huts bat zinanetik, eta horrek be elikatzen zaittu.

Elikatzen dau zure izatia,
gure komunitate eta familian parte egitten zaittu,
 kultura eta komunikazio era baten parte,
 belaunaldiz belaunaldi ahoz aho etorri dan hizkuntza eder baten testigu eta eramaile.
Bihotzetik gorputz guztira banatuko dotsut euskara,
zure zelula txiki guztiak elikatu deixezen
eta nor izate baten harrotasuna izan deizun,
mundu zabal honetan txiki haundi bat izan zaittezen,
uniformizatzeko arriskuan daguan mundu honetan kolore tanta baten zati izan zaittezen.
Sustarrak dittuan zuhaitz zabal, adartsu eta bizixa izan zaittezen.

Sarasuak diñuan moduan, "elean hiztun" izan zaittezen, etorkizunian eleaniztun izateko.

Hori be esne dozu, elikagai. Euskara esnetan.



Aho hortzetatik
emango dizut nire esnea;
fonemak, silabak, hitzak, esaldiak...
neure beste esnea.
Zure abestiaren fonetika,
zure ipuinen lexikoa,
zure jolasen ortografia,
zure sentimenduen sintaxia,
zure pentsamenduaren gramatik.

                        Miren Agur Meabe

                       Jon Maia